Odpowiedni poziom samooceny jest bardzo istotny w życiu człowieka, to dzięki niej łatwiej można pogodzić się z porażką, ale też pozwala ona cieszyć się z sukcesów. Poza życiem codziennym samoocena jest również ważna dla sportowca, szczególnie tego w młodym wieku. Jak ją budować? Jaka jest w tym rola rodzica?
Zanim znajdzie się odpowiedź na te ważne pytania warto zrozumieć, że pewność siebie jest niezbędna w sporcie amatorskim oraz zawodowym. Można to zobrazować, na przykładzie meczu dwóch rywali na tenisowym korcie. Jeżeli ktoś gra z zawodnikiem wyżej rozstawionym, o większych osiągnięciach, to przy braku zaufania do własnych umiejętności strach sparaliżuje osobę o mniejszych osiągnięciach. Szczególne znaczenie ma to w dyscyplinach indywidualnych, jaką jest m.in. tenis, gracz obawiający się pojedynku już go praktycznie przegrał i to przed pierwszym uderzeniem piłeczki. Nawet, gdy dojdzie do wymian w takim meczu, to najprawdopodobniej osoba niżej rozstawiona, będzie popełniać błędy lub nie podejmie ryzyka w kluczowym momencie, bo nie uwierzy, że ma szansę wygrać z kimś lepszym. Jak temu zaradzić?
W przypadku dzieci należy pamiętać, że sytuacja wygląda inaczej niż w przypadku dorosłych i to rodzice budują pewność siebie młodych ludzi. Powinni to robić już od najmłodszych lat. Właśnie we wczesnym wieku człowiek nabiera samoświadomości, dlatego ważne jest, aby okazywać dziecku dużo miłości oraz poświęcać wiele uwagi. Nie można za to go porównywać do innych, nawet jeżeli ma to służyć pochwale. Dzięki tym działaniom pociecha zrozumie, że jest wyjątkowa, co przełoży się na lepszą samoocenę w przyszłości.
Co do uprawiania sportu przez dziecko, to nawet jeżeli ma ono trenera, to mentalne przygotowanie leży po stronie rodziców, w końcu największy wpływ na osobowość młodej osoby mają właśnie oni. Powinni skupić się na wewnętrznej motywacji swojej pociechy, która ma czuć radość z danego sportu, sama musi chcieć go uprawiać oraz się w nim rozwijać. Dodatkowo warto nauczyć dziecko, aby skupiało się na elementach nielosowych, które jest w stanie kontrolować i doskonalić. W innym wypadku może się ono niepotrzebnie frustrować i zniechęcać. Niezwykle istotne jest zmienienie podejścia do wygrywania. Podjęcie wyzwania i rozwój powinien być zwycięstwem, a nie pierwsze miejsce. Należy pamiętać także, że dziecko inaczej postrzega sport i często uczestnictwo w turniejach jest dla niego nieistotne, a to co się liczy, to przede wszystkim dobra zabawa. Dlatego nie można poddawać go presji wyniku. W takim wypadku najprawdopodobniej po przegranych zawodach, będzie chciało zaprzestać aktywności, bo poczuje, że zawiodło mamę i tatę.
Budowanie pewności siebie nie jest najprostszym zadaniem, ponieważ bardzo łatwo można porażką zaprzepaścić cały wysiłek. Nie jest to jednak problem jedynie sportowców amatorów, nawet mistrzowie tenisowi mają podobne odczucia, co potwierdzają słowa Novaka Djokovica po porażce dwa lata temu w Rogers Cup: „Pewność siebie to bardzo ważna rzecz. Trudno jest ją uzyskać, a stracić bardzo łatwo.”. Jeżeli więc nawet u tak uznanego sportowca samoocena się waha, to pokazuje jak ciężko osiągnąć stabilność w aspekcie mentalnym. Działania nad tym czynnikiem są jednak warte wysiłku, gdyż pewność siebie silnie pomaga nam tak samo na co dzień, jak i na sportowych arenach.
