Czy Twoje dziecko źle znosi porażki? Ma słomiany zapał? A może traci zainteresowanie daną aktywnością już po pierwszym sukcesie? Kształtowanie sfery emocjonalnej małego człowieka nie jest proste. Często rodzice nie radzą sobie z tym zadaniem, co widać po zachowaniu pociechy w szkole lub przedszkolu. Doskonałym sposobem, aby temu zaradzić jest sport. Nauka przez aktywność fizyczną niesie szereg korzyści.
Motywująca porażka
Kiedy młody zawodnik zacznie już grać na korcie z innymi dziećmi, zdarzy mu się oczywiście przegrywać. Może nawet zaliczyć całą serię niepowodzeń. Wbrew pozorom taka sytuacja, dobrze wykorzystana, zaprocentuje w przyszłości. W jaki sposób powinni się zachować rodzice? Przede wszystkim nie zniechęcać i nie wypominać porażki. Takie zachowanie niczego nie uczy, a tylko stresuje pociechę przed kolejnymi meczami. Nie powinno się także pokazywać zawodu, nawet jeżeli go czujemy. Jeśli tak postąpisz dziecko będzie cały czas obwiniało siebie i swój brak umiejętności, wówczas prawdopodobnie zniechęci się i więcej nie pojawi się na boisku. Zadaniem opiekunów jest w tym przypadku okazywanie wsparcia i kierowanie uwagi na inne aspekty sytuacji. Warto wówczas zwracać uwagę na takie elementy jak: spędzanie czasu na świeżym powietrzu, zabawa, szlifowanie umiejętności czy kontakt z innymi zawodnikami. Jeżeli dziecko przyjmie taki sposób myślenia, będzie potrafiło w przyszłości znaleźć wiele pozytywnych stron swojej porażki, dzięki czemu uniknie nadmiernego stresu i jego negatywnych skutków. Motywacją może być również porównanie do rówieśników, np. w sytuacji, gdy kolega z klubu wygrywa mecz, a zaczynał treningi wcześniej, należy delikatnie zaznaczyć, że wystarczy jeszcze trochę ciężkiej pracy i na pewno ono także osiągnie taki sukces. Należy pamiętać, że w tego typu podejściu wskazane jest zachowanie ostrożności i delikatności, tak aby syn lub córka nie poczuli się gorsi od innych.
Sukces i koniec
Częstą postawą wśród dzieci jest również efekt jednej wygranej. Zdarza się, że świetny młody zawodnik ,,osiada na laurach” i traci zainteresowanie dyscypliną bo ,,jest już najlepszy w klubie”. W ten sposób marnują się ogromne talenty, dlatego motywacja po sukcesie jest równie ważna, jak działanie po porażce. Jeżeli zauważysz, że Twój podopieczny traci zapał, niechętnie chodzi na treningi, ociąga się, mimo naprawdę dobrej passy, dlatego warto porozmawiać z nim, zaznaczając jaki jesteś dumny, ile już zdołał osiągnąć, że widzisz jak się rozwija. Zwykle to wystarczy by na nowo rozbudzić uczucie do uprawianego sportu, bowiem maluchy potrzebują pochwały, szczególnie od swoich rodziców. Jeżeli mama i tata są dumni, dzieci widzą to i odczuwają satysfakcję. Jeżeli jednak przypadek jest trudniejszy, warto sięgnąć po sprawdzony schemat działania. Wystarczy zapoznać młodego zawodnika z wielką gwiazdą, najlepiej bardzo znaną, która odniosła gigantyczny sukces. W ten sposób sprawisz, że idol, stanie się wzorem, do którego Twoja pociecha będzie nieustannie dążyć. Pamiętaj, by pobudzać jej zainteresowanie – z badań wynika, że dzieci często przejmują hobby rodziców, zatem postaraj się nieco poczytać, np. o Rogerze Federerze. Rozmawiając staraj się wplatać informacje o jego osiągnięciach – nie dość, że zyskacie wspólną pasję to dodatkowo będziesz miał możliwość sprawdzenia, czy wybrana osoba jest na pewno dobrym wzorcem dla Twojego dziecka.
Rola rodziców w kształtowaniu sfery emocjonalnej dziecka jest bardzo ważna. Opiekunowie powinni zawsze wspierać swoje potomstwo, pomagać przezwyciężać trudności, łagodzić smak porażki i zapobiegać utracie motywacji. Nie jest to łatwe zadanie, jednak ogromną pomocą okazuje się sport. Uczy cierpliwości, wytrwałości i dyscypliny, jeżeli do tego dołoży się starania kochających mamy i taty, uzyskuje się naprawdę świetną przygodę. Skorzysta z niej każdy młody człowiek.
