Ziemne korty tenisowe, o charakterystycznej pomarańczowej barwie są bardzo popularne w Polsce. Ponadto ten typ nawierzchni występuje również na kortach w innych krajach europejskich, a także Ameryce Środkowej i Łacińskiej. Na naszym kontynencie mają one postać ceglastej czerwieni, natomiast w Ameryce mają barwę szarą lub zielonkawą. Na tego typu kortach ziemnych rozgrywany jest między innymi turniej French Open. 

Wygląd i nazwa kortu uzależniona jest od mieszanki, która stanowi jego nawierzchnię. Składa się ona ze zmielonej mączki czerwonej cegły. Na kort tenisowy wysypywana jest około 1 cm warstwa tego materiału. Ilość mączki ceglanej warunkuje tak zwaną szybkość kortu w użyciu. Im jest jej więcej, tym wolniej odbija się piłka oraz bardziej widoczny jest ślad odbicia na podłożu. W odróżnieniu od innych nawierzchni, na kortach ziemistych odcisk piłki umożliwia rozstrzygnięcie spornych sytuacji, kiedy to trafia ona w problematyczne miejsce styku boiska z linią. Kolejne warstwy, które budują kort to: mieszanka mineralna (ok 4 cm), drobny żużel (10 cm) oraz warstwa grubego żużlu (15 cm). Naturalne materiały wykorzystane do budowy nawierzchni nie odbijają się negatywnie na środowisku oraz nie zakłócają równowagi danego miejsca.

Korty ziemne uważane są za problematyczne w użytkowaniu i utrzymaniu. Droga budowa wymaga ciągłych nakładów pieniężnych, w celu dbałości o jak najwyższą jakość nawierzchni. Tworzące się na korcie podczas gry nierówności wymagają stałej konserwacji przy użyciu walca lub specjalnej szczotki wyrównującej ubytki. Pierwsza warstwa kortu powinna być odpowiednio ubita, ponieważ przy wietrznej pogodzie rozwiana mączka może dostać się do oczu zawodnika lub zasłonić linie pola gry, które malowane wapnem także ulegają szybkiej eksploatacji. Ceglane korty wymagają codziennej pielęgnacji, nawodnienia i odpowiedniego przygotowania przed każdorazowym meczem.

Gra na kortach ceglanych jest najwolniejszą spośród wszystkich kortowych nawierzchni. Średnia prędkość odbicia piłki, uderzonej z prędkością 100 km/h, wynosi 59 km/h. Oznacza to, że przy odbiciu traci ona 49% swojej prędkości. Dla porównania, przy najszybszej trawiastej nawierzchni prędkość odbicia wynosi 70 km/h. Duże tarcie szorstkiej powierzchni kortu powoduje także wysokie odbijanie się piłki. Czynniki te sprawiają, że mecze na powierzchniach ziemistych trwają zdecydowanie dłużej niż na innych nawierzchniach. Gra tutaj odbywa się głównie przy końcowej linii kortu. Dobre wyniki zdobywane podczas gry na takim korcie uwarunkowane są wytrzymałością i cierpliwością gracza. Podczas meczów na kortach ceglanych bardziej od umiejętności siłowych, liczy się regularność przebić. Stosunkowo miękka nawierzchnia umożliwia bezproblemowe ślizganie się zawodników, co pomaga w dobiegnięciu do piłki tenisowej. O możliwościach poślizgu decyduje stopień wysuszenia mączki.

Utrzymanie odpowiedniej wilgoci kortu oraz stanu technicznego to wymagające zadanie. Korty ziemne mimo trudności w utrzymaniu, nadal są najczęstszym rodzajem wybieranych nawierzchni do gry w tenisa. Miękka warstwa mączki ceglanej o wysokim stopniu naturalnej amortyzacji słabiej obciąża stawy, co zmniejsza ryzyko powstawania kontuzji oraz warunkuje przyjemną grę.